Kendime sordum: Neden daha az yazdım?

İzmir’e döndüğüm zaman daha çok yazacağım, daha çok gezeceğim, daha çok okuyacağım dedim. Ama sanırım sözümün tamamı ile arkasında duramadım. Sevdiklerime daha çok vakit ayırıp gezmeyi tercih ederek, biraz üzülerek itiraf etmeliyim ki bu dönem daha az okuyup daha az yazdım. Yıllar geçtikçe giderek azalan sevdiklerimizin sayısından mütevellit daha sıkı sarılıp, daha çok “hadi bir kahve içelim” der olduk. 

Burada küçük bir parantez açıp, Mevlana’yı anmadan edemeyeceğim:

Allah der ki “Kimi benden çok seversen onu senden alırım”

Ve ekler: “Onsuz yaşayamam” deme, seni onsuz da yaşatırım.

Ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar, canından saydığın yar bile bir gün el olur, aklın şaşar.

Dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur, öyle garip bir dünya.

Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur.

“Düşmem” dersin düşersin, ”Şaşmam” dersin şaşarsın.

En garibi de budur ya “Öldüm” der, yine de “yaşarsın.

Sanki birşey oldu ve biz hep beraber büyüdük. Bazen iyi, bazen kötü şeyler yaşadık. Ama biz hep iyileri hatırlayacağız değil mi? Öyle yoğun bir dönemden geçiyoruz ki, dostlarımızın çoğu evlendi. Düğün, dernek, ev ziyaretleri, akraba ziyaretleri, eve ve işe alışma süreçleri, gezelim görelim ve sanata doyalım aktiviteleri derken sadece ara ara yazabilen ama çok iyi yemekler ve tatlılar yapan bir ev hanımına döndüm.  :) Mutfakta zaman geçirmek, benim için her zaman rahatlama ve yeni keşifler diyarı olmuştu ama sanırım evlendikten sonra artık daha çok vakit geçirmek istediğim bir alan oluverdi. 

Yeni alan adımızla buranın; “neler yapıyorum”dan başlayarak kendi başlıklarımı oluşturduğum tam anlamı ile benim dünyamı yansıtmak istediğim bir yer olmasını planlıyorum.

Yani diğer başlıklardan farklı olarak biraz teşvik edici, biraz enerji veren ve en çok tavsiyelere açık yazılar olacak. Mesela birlikte bir tiyatro hakkında konuşalım istiyorum ya da sevdiğimiz bir tatlı üzerine tartışalım. Biraz gıybet yapalım biraz da gülümseyelim. Ne bileyim dışarıda bir sürü kötü şey oluyorken kayıtsız kalmayalım ama biz mutlu olmanın yollarını bulalım burada.

Çünkü mutluluk bazen kumda kahve içmek ve bu anı böyle bir kare ile ölümsüzleştirebilmek.